İkinci Ulusal Sosyal Politika Kongresi başladı.

Konfederasyonumuzun Dedeman Oteli’nde düzenlediği Ulusal Sosyal Politika Kongresi başladı. Genel Başkanımız Çelebi, kongrenin açılışında yaptığı konuşmada, yeni liberal dönüşüm projesinin 1970’lerin sonunda uygulanmaya başladığını, ancak uygulandığı her ülkede işsizlik, gelir eşitsizliği ve yoksulluğu yaygınlaştırdığını söyledi. Genel Başkan Süleyman Çelebi, ”Ülkemizde ekonomik sistemin tıkandığı,insanlarımıza mutluluk ve gönenç sağlayamaz duruma düştüğü açıktır” dedi.

Yeni liberal projenin kamu yönetimi yapısını, ekonomiyi, IMF gibi finans kuruluşlarıyla ilişkileri, sosyal güvenlik sistemini, eğitim ve sağlığı, çalışma ilişkilerini temelden değiştirdiğini anlatan Çelebi, projenin, halka dayatmalar için kullanıldığını kaydetti.

Piyasa ekonomisinin işleyişinin büyüme sağlamakla birlikte istihdam yaratmadığına dikkati çeken Çelebi, piyasa ekonomisinin, gelir dağılımında adaleti de sağlayamadığını vurguladı. Çelebi, ”Bu anlamda ülkemizde ekonomik sistemin tıkandığı, insanlarımıza mutluluk ve gönenç sağlayamaz duruma düştüğü açıktır” dedi.

Çelebi, siyasetin ekonomiye sermayeden yana karıştığını, sermayenin her türlü girişimi için en etkin düzenlemeleri gerçekleştirdiğini ancak emek hakları söz konusu olduğunda ekonomik alanı dokunulmaz ilan ettiğini kaydederek, özelleştirmelerin de doğal kaynakların ve ulusal varlıkların yabancı sermayeye aktarıldığı bir araca dönüştüğünü savundu.

Sağlık alanında uygulanan politikaların ve eğitim sisteminin özelleştirilmesi için harcanan çabaların sosyal dayanışmayı ortadan kaldıracak bir niteliğe dönüştüğünü ifade eden Çelebi, emeğin, piyasa egemenliği için başlatılan saldırı karşısında korunmasız bırakıldığını kaydetti. Emekçilerin, emek örgütlerinin güç birliğinin yarattığı sinerjiye ihtiyacı olduğunu kaydeden Çelebi, şöyle devam etti:

”Önümüzdeki dönemde, uygulamaya başlandığında halkın sağlık hakkını ortadan kaldıracak bir Sosyal Güvenlik Yasası gündemdedir. Daha yasalaşma sürecinde, SSK hastanelerine el konulmasıyla başlayan hak gasbı, bugün en yaşamsal konularda sınırlandırmalara kadar gelmiştir. SSK’nın kaynakları sağlık ve ilaç tekellerine aktarılmış, kaynaklar tükenince kısıtlanan, sağlık ve yaşam hakkı olmuştur. Yasa uygulanmaya başladığında yaşanacak insanlık dramından sorumlu olanlar yoksul halka ve emekçilere hesap vermek zorunda kalacaklardır.

Hedefte olan bir başka konu kıdem tazminatı hakkıdır. Kıdem tazminatı fonu, bu hakkı ortadan kaldıracak ve işverenleri yükümlülüklerinden arındıracak bir biçimde kurgulanmaktadır.”

Süleyman Çelebi, işsizliğin çözüm üretme erkini yitirmiş olan siyasetin gündeminde bile olmadığını, istihdam konusuyla yakından ilgili olan mesleki eğitimin, din içerikli eğitimi yaygınlaştırmak ve genelleştirmek için gündeme taşındığını savundu.

Friedrich Ebert Vakfı adına konuşan İsmail Duymaz da sosyal adalete duyulan ihtiyacın her geçen gün arttığını, kongrenin bu anlamda çalışma yaşamına önemli katkılar sağlayacağını söyledi.

Uluslararası Çalışma Örgütü (ILO) Türkiye Temsilcisi Gülay Aslantepe de küreselleşmenin sosyal boyutunu ele almak üzere 35 akil adamdan oluşan bir komisyon kurulduğunu, komisyonun sekreteryasını da ILO’nun üstlendiğini kaydetti. Komisyonun, küreselleşmenin ülkeleri zora soktuğunu ve küreselleşmeye insani yüz giydirme gereğinden hareketle çalıştığını belirten Aslantepe, ekonomi politikalarının odak noktasına istihdamı yerleştirmek gerektiğini, küreselleşmenin yarattığı sıkıntıların önüne ancak böyle geçilebileceğinin düşünüldüğünü dile getirdi.

İKİNCİ ULUSAL SOSYAL POLİTİKA KONGRESİ

“sosyal adalet için ekonomi politikaları”

KONGRE İÇERİĞİ

Neoliberal dönüşüm projesi, dünyada 1970’lerin sonundaki ekonomik bunalıma karşı bir önlem olarak ve istihdam, büyüme, ticaret dengesi, enflasyon gibi ekonomik ve sosyal sorunları çözeceği vaadiyle uygulamaya kondu.  Egemenlerin gönülden benimsemesi ile  bu projenin laboratuvarı hâline gelen Türkiye, neoliberal projenin bugün en katı biçimde uygulandığı ülkeler arasında yer almaktadır.

Neoliberal proje kamu yönetiminin yapısını, ekonominin yönetimini, IMF gibi finans kuruluşlarıyla ilişkileri, sosyal güvenlik sistemini, eğitim ve sağlık sistemini, kamuda ve özel sektörde çalışma ilişkilerinin tümünü temelden değiştirmektedir. Bütün bu kurumsal değişim, çalışanların işyerindeki çalışma şartlarını ve ilişkilerini, sosyal güvencelerini, geçimini ve kendilerinin ve çocuklarının geleceğini olumsuz etkilemektedir.  Neoliberal projenin asıl ve nihaî amacı, emekçilerin ürettiği hâsıladan mülk sahiplerinin payını ençoklaştırmak ve emekçilerin payını olabildiğince azaltmaktır.

Bu büyük dönüşüm projesi, 1980’den bu yana parlamentoda temsil edilen bütün siyasî eğilimlerden partiler tarafından nöbetleşe aynı azimle uygulanmıştır. Bugünkü parlamento ve hükümet de aynı istek ve kararlılıkla uygulamaya devam etmektedir. Egemenler, AB sürecini ve IMF taahhütlerini projeyi halka dayatmak için kullanmaktadır.

            Öngörülen dönüşüm geniş kapsamlı, köktenci ve çok yönlüdür. Dış ticaret politikası, uluslararası sermaye işlemlerine yönelik politikalar, borçlanma politikası, para politikası, kamu yönetimi reformu; çalışanların istihdamını, ücretini, ücretlerinden kamusal eğitim ve sağlık hizmetlerine harcama zorunluluğunu, emeklilik haklarını etkilemektedir. 

            Bu nedenle artık sosyal politika tartışmalarını ücret politikası, istihdam politikası ve sosyal güvenlik politikası çerçevesinde yürütmek anlamsız hâle gelmiştir. Çalışanlar açısından neoliberal projeyi bütünselliği içinde tartışmak ve emekçilerin ihtiyaç, çıkar ve özlemlerini karşılayacak bütünsel sosyo-ekonomik projeyi oluşturmak gerekmektedir.

            Neoliberal projenin sahiplerinin en etkili propagandası, bu projenin almaşık seçeneksiz ve kaçınılmaz olduğu ve toplumların başka türlü yönetilemeyeceğidir. Neoliberal proje dünyada sınıflar arası siyasî güç dengesinin değişmesi ile birlikte gerçekleşmekte ise de, birçok ülkede neoliberal projeye direnen ve almaşık projeleri hayata geçirmeye yönelen toplumsal dinamikler güçlenmektedir.

            Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu, İkinci Ulusal Sosyal Politika Kongresi ile bu mücadeleyi güçlendirmek istemektedir.

Kongrenin amacı;

·         neoliberal  politikaların bugün gelinen noktada emekçilere yansımasını tartışmak,

·         bu sürecin muhtemel evrimini saptamak, bu politikalara karşı var olan seçenekleri değerlendirmek,

· &
nbsp;       nüfusun büyük çoğunluğunu oluşturan emekçilerin ihtiyaçlarını karşılayan politikaları belirlemek,

·         neoliberal politikaların ürettiği işsizliğe, yoksulluğa ve yoksunluğa karşı sosyal adaleti gerçekleştirecek çözümleri saptamak,

·         bu bulguları kamuoyu ile paylaşmak ve sendikal politikaların odağına koymaktır.

            Sunulacak bildirilerin kongrenin amaç ve çerçevesini göz önünde bulundurmasını diliyoruz.

———————————————————

Paylaş...

Facebook

Twitter

Email

Whatsapp