“500 haftadır bizim annemiz Cumartesi!”
500 haftadır bekliyorlar. “Cumartesi Anneleri ve Cumartesi İnsanları” evlatlarını arıyor, eşlerini arıyor, sevdiklerini arıyor, kayıplarını arıyor. Cumartesi anneleri 500 haftadır ellerinde kırmızı karanfilleriyle adalet arıyor.
500 haftadır, kimsenin gözaltında kaybedilmediği bir ülke için kayıpların akıbetinin açıklanmasını ve kaybedenlerin yargılanmasını talep ediyorlar. Bu talepleri yüzünden defalarca gözaltına alındılar, polis şiddeti ile karşı karşıya kaldılar.
25 Ekim Cumartesi günü 500. kez Galatasaray Meydanı’nda kırmızı karanfilleriyle oturduklarında Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu (DİSK) onların yanında olacaktır.
Türkiye Cumhuriyeti hükümeti Birleşmiş Milletler’in “Bütün Kişilerin Zorla Kaybedilmeden Korunmasına Dair Uluslararası Sözleşme”sini derhal imzalamalıdır.
Ortaya çıkarılan toplu mezarlar için bağımsız bir komisyon oluşturulmalı, mezarlar açılırken Birleşmiş Milletler “Otopsi Protokolü”ne uyulmalıdır.
Kaybedenler hesap vermelidir. Bu yüzden kayıplarla ilgili davalarda zaman aşımı kaldırılmalıdır.
500 haftadır Galatasaray Meydanı’ndan yükselen sessiz çığlık, demokratik bir ülkede insanca yaşamak isteyen herkesin çığlığıdır.
25 Ekim saat 12:00’da bu çığlığı büyütelim.
500’üncü haftada da bizim annemiz Cumartesi!..
